Economie in drie lagen
Bezittingen moeten volgens ons zo verdeeld worden dat iedereen in zijn basisbehoeften kan voorzien door voldoende werkgelegenheid en eerlijke salarissen. Daarnaast moeten degenen die de samenleving iets extra’s bieden, meer kunnen verdienen. Dit zijn mensen die speciale talenten hebben, zoals een bekwame chirurg, een bekwaam leider, een geliefde conferencier die misstanden op een constructieve manier aan de orde stelt. Er moet wel een limiet zijn aan hun inkomen; het mag nooit meer zijn dan een bepaald aantal keren het minimumloon.
Maar voordat we bezittingen eerlijk kunnen verdelen, moeten we in staat zijn die te vervaardigen. De kwestie is dan: Wie moet het productieproces beheersen – particulieren of de regering? Beide uitersten zijn uitgeprobeerd in een aantal varianten, en tot zo ver is de mensheid er niet in geslaagd om een effectieve oplossing te vinden. Het resultaat was elke keer dat talloze mensen onderdrukt en uitgebuit werden en miljoenen mensen verhongerden. Als de particulieren eigenaar zijn van alle bedrijven, is dit kapitalisme en komt er een grote kloof tussen rijk en arm. De rijken hebben daarbij de macht over de armen en dwingen ze om voor weinig geld voor hen te werken. Als de staat daarentegen alle economische middelen in handen heeft, is dit communisme, en dat gaat meestal gepaard met gelijkheid van iedereen en gegarandeerde salarissen. Dat zorgt ervoor dat een veel mensen geen motivatie voelen om hun werk goed te doen. Of ze hun werk nu met hart en ziel uitvoeren of zonder inzet, ze krijgen hetzelfde betaald. Of ze nu beter werk afleveren dan anderen of niet, hun salaris is hetzelfde. Velen proberen extra inkomsten te creëren door steekpenningen aan te nemen of zelfs af te dwingen. Verder moeten mensen een groot deel van hun verlangen naar zelfexpressie en spirituele groei opgeven, precies die dingen die mensen de meeste vervulling geven. Je krijgt dan een land met ontevreden mensen die vaak slecht werken, zodat allerlei instellingen slecht functioneren en goederen van inferieure kwaliteit zijn.
Zoals al in een ander artikel gezegd stellen wij voor dit probleem op te lossen door de economie in drie lagen te verdelen. Bepaalde delen van de economie komen in handen van individuen: de kleine ondernemingen. Een aantal andere worden geleid door de regering. Dit zijn de grote essentiële bedrijven. De meeste ondernemingen vallen onder een nieuwe sector: de coöperatieve sector, met werknemers alleen uit het gebied waarvoor de coöperatie in de eerste plaats zorgt.
Dit biedt onder meer de volgende voordelen:
- Wanneer de particuliere sector kleine bedrijven in handen heeft zoals een bakkerij, een dansschool en een schoenmaker, dan zijn de werkers de eigenaars en zijn ze gemotiveerd om zo goed mogelijke hun diensten of producten te leveren. Bovendien passen die ook precies bij de plaatselijke vraag.
- Middelgrote bedrijven gerund door coöperaties bestaan ook uit gemotiveerde werkers want zij zijn eveneens tegelijk de eigenaars van de bedrijven en hebben invloed op hoe die geleid worden. Bovendien kan de rijkdom in het bezit van een coöperatie niet tot machtsmisbruik leiden.
- Wanneer essentiële bedrijven (water-, grondstoffen- en energiewinning) in handen van de plaatselijke regering zijn, zullen deze onmisbare bronnen zoals worden aangewend voor het welzijn van de plaatselijke bevolking, en niet om winst te maken voor de eigenaar van een bedrijf ten koste van de plaatselijke bevolking. De prijzen zullen dan ook niet onnodig hoog worden, zodat iedereen toegang heeft tot essentiële zaken als water en energie.
- Het milieu wordt beschermd omdat plaatselijke regering de economie beheerst. Dat is anders bij een buitenstaander; die is waarschijnlijk meer in winst geïnteresseerd dan in het plaatselijke milieu. In de huidige economische situatie is het zo dat bedrijven in Brussel lobbyen om bepaalde milieuwetten af te zwakken, en bijvoorbeeld Shell enorme vervuilingen veroorzaakt in Nigeria.
De drielagige economie lost daardoor een aantal ernstige problemen op en stelt de samenleving (en de wereld) voorop in plaats van alleen om winst te draaien. Ze kan daarom met recht een menselijke economie worden genoemd.