- De fysieke voorraden in de wereld zijn beperkt. Als sommige mensen teveel nemen, krijgen anderen te weinig. Ieder land moet daarom een maximum uursalaris en een plafond aan bezit vaststellen.Een goede mogelijkheidis om een verhouding tussen het minimum en maximum uursalaris in te stellen, bijvoorbeeld 1:10. Uiteraard mag werk dat meer verantwoordelijkheid met zich meebrengt een hoger salaris opleveren en mogen mensen die een bijzondere bijdrage aan de samenleving leveren, extra beloond worden, maar dit allemaal binnen voornoemde grenzen.
- De grondstoffen en hulpbronnen in de wereld (delfstoffen, land, talenten) moeten op de meest effectieve manier gebruikt worden en op een rationele manier verdeeld, zodat iedereen er wel bij vaart. Land moet dus niet worden gebruikt voor het verbouwen van luxe-artikelen als het nodig is om voedsel te verbouwen. Multinationals kopen vaak land op in derde wereldlanden, betalen de boeren een schijntje om daar voor hen te werken en laten ze bijvoorbeeld bloemen verbouwen voor export naar rijke landen. De boeren krijgen niets van de hoge winsten en hebben ook geen land meer om voedsel voor zichzelf te laten groeien.
Een andere manier van effectief gebruik van resources is dat mensen hun aanleg en vaardigheden waar mogelijk optimaal moeten kunnen gebruiken. Mensen die goed zijn met hun handen moeten niet gedwongen zijn om kantoorwerk te doen. Iemand met een voorkeur en talent voor bijvoorbeeld onderwijs, kunst of wetenschappelijk onderzoek moet niet in een fabriek te werk gesteld worden.
- De eerste prioriteit voor een regering is om iedereen te voorzien van voedsel, kleding, een woning, een opleiding die bij de eisen van de economie past en medische zorg.
- Een eerlijke baan met een rechtvaardig salaris is een mensenrecht. Het minimumsalaris moet hoog genoeg zijn om mensen in staat te stellen de basisbenodigdheden te kopen.
- Om monopolies, uitbuiting en extreme verschillen in rijkdom te voorkomen, mogen essentiële industrieën niet in handen zijn van individuen of belangengroepen. Essentiële industrieën zijn bijvoorbeeld energiebedrijven en grondstoffenproducenten. Deze sleutelindustrieën behoren toe aan de samenleving en mogen nooit geprivatiseerd worden. Zo kunnen essentiële benodigdheden als water, energie en grondstoffen niet gemonopoliseerd worden. Dit is eind vorige eeuw wel geprobeerd door het Amerikaanse bedrijf Bechtel in Bolivia en nu heeft ook Nestlé plannen in die richting, zoals getoond in VPRO’s programmaTegenlichtvan 9 september 2014. Maar essentiële benodigdheden moeten in handen blijven van de regeringen, zodat iedereen in een land er toegang toe heeft.
Kleine bedrijfjes mogen wel bezit zijn van particulieren, maar alleen als ze geen essentiële zaken en diensten leveren. Denk aan een restaurant, een kunstdocent, een accountant, een kleine kruidenier.
Daar tussenin zitten de grotere ondernemingen op het gebied van handel, nijverheid, landbouw en bankieren. Deze moeten geleid worden als coöperaties. Coöperaties zijn in handen van degenen die er werken: zij zijn gezamenlijk de eigenaars. Dit heet economische democratie. Voorwaarde om deel uit te maken van een coöperatie is dat iemand verbonden moet zijn met de plaatselijke economie. Daardoor zijn het plaatselijke mensen die hun economie besturen, en kunnen ze niet uitgebuit worden door particulieren of bedrijven van buiten.
Beste mensen,
Goed om van jullie visie en activiteiten te horen. Ik houd mij bezig met het optimaliseren en het helpen herstellen van de bodem en die behoeden. Met behulp van natuur is veel grond weer herstellen. Alleen met een gezonde bodem kan er in de toekomst mondiaal goed en voldoende voedsel groeien en correct worden gedeeld. Nu wordt er meer dan 45 % voedsel niet geconsumeerd. en nog is er honger. En blijven veel mensen heel begrijpelijk vluchten. Op vrijdag 15 April is er een open huis bij de grootste biologische teler van bloembollen John en Johanna Huiberts, Ruigeweg 39. St Maartensvlotbrug. Hij verbreedt zijn teelten met grondwisseling en ook groentegewassen.
Daar nodig ik jullie voor uit. Om kennis te nemen van landbouwpraktijken. Zelf ben ik door leeftijd enige jaren geleden gestopt met mijn praktijk. Wij bezitten een perceel land waarmee we nieuwe productiesystemen zouden willen uitproberen/ realiseren, op een wijze van rentabiliteit en volop ecologisch. Daarvoor zou meedenken van jullie veld van levenspraktijken vruchtbaar kunnen zijn. Hartelijke groeten. Wilbrord Braakman. (De website is onder reconstructie)